İçime Sesleniş Şiiri - Emine Gezer

Bakma maskeler takıp, gülücükler saçtığıma,
Konuşmadığımız her gün,
Konuştuğumuz o güzel günlerin
Yaşanmıyor oluşunun ağırlığında eziliyorum.

Sanma ki yüreğim kayar bir başkasına,
Kimseler anlamıyor beni,
Senin anladığın gibi içim...

Konuşsak,
Adımız gazete köşelerinde suçlu iki insan gibi anılacak.
Kentin meydanında
Kellesinden asılmış sekînetimiz,
Sallandıkça sallanıyor
Aramızdaki mesafenin soğuk rüzgarında.

Özleminin gözü, kulağı olsaydı
Artık en çok bana benzerdi yüzü,
Hasret vurmuş dört bir yandan
Sana yenik içimi...

Gönlümde derman kalmadı ey sevgili,
Kapı eşiğinde bekliyorum;
Biliyorum, gelemezsin...

Her geçen gün ağırlaşıyor yokluğun,
N'olur...
Sessiz çığlığım seni yaralamasın.
Sözlerin vardı bir zamanlar,
Şimdi o huzur bile suskun...