İçimdeki Yankılar Şiiri - Turgay Kurtuluş

Üşürken harfler dudak kıyısında
Sükûtun rüzgârında solgun bir heceyim,
Zamanla paslanmış aynalarda
Kendime benzemez artık suretim.

Serin bir telaşla dökülür
Bakışlarımın içinden sarkıt yalnızlıklar
Bir yudum gece içerim,
İçimde büyüyen sessiz çığlıklar gibi.

Tutsak bir niyaz olur
Her iç çekişin ortasında,
Çekilir kederin sedası
Kalbin en kuytu katına.

Gam tutmuş yel değirmenleri döner içimde,
Ve ben her dönüşte biraz daha
Kaybolurum kendime.

Bazen bir fısıltıdır,
Bir şehrayin gibi dolaşır tenimde,
Aynı gölgede eğilir boynum,
Yanağımda hâlâ sonbaharın sesi.

Tut ki bir gül olsun adın,
Solgun ve uykulu
Kokusunda derin bir veda
Ve hiç söylenmemiş bir dua saklı.

Nereye dokunsam
Çekilir arkamdan zamanın rengi,
Ve içimde
Kendine benzeyen bir susuş büyür.

Turgay Kurtuluş