İçimdeki Sonsuzluk Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül açıyor kalbimin en derininde,
Kimsesiz, ama kokusu bütün geceyi sarıyor.
Ey sevgili, senin adını anınca
Taşlar bile dile gelir,
Kuru dallar yeşerir ansızın.

Gözlerin…
Bir denizin içinde yanıp sönen kandiller,
Bakışında hem huzur var, hem yangın.
Ne yana dönsem,
Her şey senin yüzüne çıkar.

Sensiz günlerim uzun bir gölge,
Adımlarım eksik, sesim yarım.
Ama varlığın,
Karanlığı yırtan bir şafak gibi
İçime yeniden doğar.

Sevda, seninle anlam bulan
Gizli bir kitap belki de.
Sayfalarını her açtığımda
Yeni bir bahar buluyorum.
Ve biliyorum:
Bu kalbin bütün cümleleri
Sana yazılmıştır.

Bir gün yollar ayrılsa,
Bir gün sesim susup kaybolsa,
Bensiz geçen her rüzgâr
Yine sana benim adımı söyler.
Çünkü sen,
Benim ilk mısram,
Ve son nefesimsin.

Sinan Bayram