Şehre sesleniyorum
ama biliyorum
cevap veren benim.
Sokaklar dar bugün,
düşüncelerim gibi.
Her köşe başında bir yasak,
her yasakta biraz ben.
Duvarlar afiş değil artık,
duvarlar suskun.
Yırtılmış bir slogan var içimde,
okunmuyor
ama hissediyorum.
Beni dinle, diyorum kendime,
dinleme, diyor şehir.
İkimiz de haklıyız.
İkimiz de yorgun.
Bir meydan var içimde,
toplanmak yasak.
Ama kalabalığım.
Ama çoğulum.
Ama korkuyorum.
Polis yok bu şiirde,
gerekte yok.
Gözetleme
çoktan yerleşmiş içime.
Bir zamanlar bağırdığım şeyler
şimdi fısıltı.
Fısıltılar da tutuklanır burada,
bunu ikimiz de biliyoruz.
Ey şehir,
sen benim aklımda büyüdün.
Ben senin enkazında düşündüm.
Bir insanı
sustuğu yerlerden tanırsınız,
evet.
Ama bir şehri de
konuşamadığı meydanlardan.
Şimdi susuyorum.
Bu bir yenilgi değil.
Bu,
henüz söylenmemiş bir isyan.
Kayıt Tarihi : 22.12.2025 18:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!