İçimdeki Mabet Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Ey vuslatın sesi, suskun gönlümün sultanı,
Her zerrede senin adın, her nefeste nişanın.
Bir yaprağın düşüşünde, bir rüzgarın fısıltısında,
Sana dair izler saklı, her şeyde bir anlam.

Gecenin kalbinde uyanır ruhum,
Uykuya direnip sana eğilir alnım.
Karanlık susar, yıldızlar şahit olur,
Dualarım göğe çıkar sessiz bir yakarışla.

Ben seninle varım, seninle eksilmem,
Toprağa düşsem bile nurunla dirilirim.
Bir bakışınla yeniden doğar kalbim,
Adını andıkça ürperir içimin derinleri.

Ey kudretin sahibi, sözün ötesinde olan,
Ben ki faniyim, ama aşkınla sonsuzum.
Bir nefesin kadar yakınım, bir ömür kadar uzak,
Sana yönelmek, en hakiki sığınak.

İnleyen her rüzgar, dökülen her damla,
Benim gibi bir yolcudur, arar seni arada.
Ve ben, yüreğimi avuçlarında arayan biri,
Her duada, her secdede bir parça seni…