İçimdeki Fırtına Şiiri - Seyrani Göl

Sus diyor,
bir ses, uzaklardan.
Ama ben susamam,
çünkü içimde fırtına var.

Kendi kendime konuşuyorum,
kelimelerim bazen kayıp,
bazen saklı bir hazine gibi.
Dinle beni, diyorum,
ama kimse duymuyor.

Yankılanıyor boşlukta sorular,
cevapları arıyorum karanlıkta.
“Kimim ben?” diye soruyorum,
ama içimdeki ses susturuyor.

Kırgınlıkla dolu bir sevda bu,
kendime tutunmaya çalışan.
Her adımda biraz daha inciniyorum,
ama vazgeçmiyorum sessizliğimden.

Bir fısıltı gibi,
gözlerimin ardında yaşayan.
İç sesim bu,
en gerçek, en yalnız dostum,
O benim.
S.GÖL