İçimdeki ölen çocuk Şiiri - Yasemin Güven

Yasemin Güven
83

ŞİİR


6

TAKİPÇİ

İçimdeki ölen çocuk

Aylar yıllar geçtikce içimdeki çoçuk ölüyor sanki yavaş yavaş...
Senden sonra o çoçuk hiç gülmedi güler gibi yaptı hep...
Kimse duymadı o çoçuğun attığı çığlıkları feryadını kimse...
Bir sen vardın sende zamansız kayıp gittin avuçlarından...

Bazen kendi kendine kesaplaşıyor aklındakilerle kalbindekilerle...
Bir mahkeme kuruyor kendince ve herkesi idam ediyor...
Kim karanlığa hapsetmişse kim ışığını söndürmüşse hesaplaşıyor onlarla...
O çoçuk yaşarken öldü bir hayali vardı mutlu olmak sevmek sevilmek...

Beceremedi yapamadı ne varsa aldılar elinden sonra görmezden geldiler...
Kendini sevdiremedi mutlu olamadı ama herkesi çok sevdi kendinden bile çok...
Kaderimde sevilmek mutlu olmak yokmuş dedi razı oldu sevdi ama yetmedi...
Bir insanı en çok sevgisizlik ilgisizlik mutsuzluk öldürür ve sessizce ölmeyi seçti...

Yorgunum dedi konuşmak ondan bile vazgeçti çoçuk...
Ne kadar vazgeçsede bir umut taşıyordu içinde belki dedi belki...
Taşıdığı umutla birlikte şüphede taşıyordu her düşüncesi acabayla başlayıp onunla bitiyordu...
Olmadı be çoçuk kurtaramadım yine seni sende kayıp gittin avuçlarımdan...

YASEMİN GÜVEN

Yasemin Güven
Kayıt Tarihi : 27.12.2024 02:54:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!