Gözlerinde kaybolan bir dünyanın izleri,
Her adımda ardında bıraktığın hatıralar.
Bir zamanlar sararmış yapraklar gibi,
Bıraktıkça seni, ben de bir yara daha.
Kırık dökük sözler, içimde yankı,
Gecenin koynunda kaybolan umutlar.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta