Ben mi çok sevdim,
yoksa sen mi hiç durmadın?
Birimiz hep oradaydı,
ötekisi hep gitmeye hazır…
Sana söylemediklerimi
kendime ezberlettim.
Bir gün unuturum sanarak,
her gece yeniden hatırladım.
Belki de seninle değil,
bir ihtimalle vedalaşamadım.
Bir olabilirdik dedim,
olmadık.
Oldurmadın.
Kendime küstüm çoğu zaman,
"neden sustun?" diye.
Ama bazı sevgilerde
konuşmak,
bitişe imza atmak gibi.
Yarım kalmışım, evet…
Ama hiç eksilmemişim.
Çünkü içimde hâlâ sen varken,
gitmiş gibi yapamam.
Sana dair ne varsa,
bir yangının külü gibi taşıyorum içimde.
Ne tamamen yanabildik,
ne de küllere karışabildik.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 07:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!