İçimde Yan Etki Kaldi Şiiri - Yaren Atalar

Yaren Atalar
186

ŞİİR


11

TAKİPÇİ

İçimde Yan Etki Kaldi

Ben sana ömrümü verdim…
Ne bir defterin arasına sıkıştırılmış mektup gibi,
Ne de solmuş bir hatıra...
Kendimi – ruhumla birlikte –
Çatır çatır, bile bile teslim ettim sana

Sen hiçbir şey almadan gittiğini mi sandın?
Bende ne varsa, her şeyi söküp aldın.
ardında…
Başucumda titreyen bir avuç ilaç kaldı.

Her biri bir unutuş vaadiyle dolu…
Yutuyorum,
Ama her yudum, içime kazılmış yeni bir yara gibi.
Sessizce, kendi içimde bir mezar kazıyorum.
Ama hepsi boş tabut…
Çünkü seni gömmüyorlar.
Çünkü sen…
İçimde bile ölmeyi beceremiyorsun.

Siz...
Evet, siz ilaçlar…
Benimle oyun mu oynuyorsunuz?
Sizden medet ummak…
Bir yabancının omzuna gömülüp ağlamak gibi,
Konuşsan bile anlaşılamamak
Sarılınca bile buz kesmek gibi…

Ben size sığındım.
Ama siz bile sustunuz.
Bazen…
Siz de beni vurdunuz.
Titrettiğiniz ellerimle
Her sabah sizi yutuyorum.
İçime değil,
Hatıraların tam kalbine gidiyorsunuz usulca

"Uykusuzluk" diyorsun prospektüsünde —
Oysa ben hiçbir geceyi toprağa veremedim.
"İştahsızlık" diyorsun —
Onun yokluğunda dünyayı da yutamaz oldum.
"Baş dönmesi" diyorsun
Ben zaten her düşüncede sende devriliyorum…
Sil baştan.
Düşe kalka.
Sana doğru.

Yan etkisiniz hepiniz.
Ama asıl yan etki…
O.
Ne yutmakla geçiyor,
Ne kusmakla.
İçimde tortu gibi kaldı.

Her şeyde seni arıyorum…
Bir yudum suda,
Bir tabletin tozunda,
Bir sabahın mahmurluğunda…
Yeni bir doza tutunuyorum her gün,
Ama siz —
Hiçbiriniz, onun yokluğuna çare olamıyorsunuz.

Güçsüzlüğünüze bile razıyım…
Çünkü artık kimsem kalmadı.
Ne bir dostun avuç içi,
Ne de bir dua gibi sıcaklık…

Ben size dost oldum.
Ben size düştüm.
siz bile…
Bana beni geri vermediniz.

Ben sana ömrümü verdim…
Sen bana bir ömürlük boşluk bıraktın.
Ve şimdi o boşluğa
Yavaş yavaş ilaçları yutuyorum…
Sakin, sessiz, ama acımasızca.
İçimden içime çökerek.

Çünkü artık hiçbir şey işlemiyor.
Çünkü sen —
Ne çıkıyorsun içimden,
Ne kalıyorsun adam gibi.
Yutamadığım, kusamadığım bir yangınsın.

Yan etkisin sen.
İçime sinmeyen,
Geçmeyen,
İzi silinmeyen bir hastalık gibisin.

Ve ben seni hâlâ…
Adını her andığımda
Dilimde kılıç gibi kesilen,
Gözümden kan gibi süzülen
O son kelimeyle taşıyorum:

Hâlâ. Gittin ama bitmedin bir avuç hapta kaldın hala ...

Yaren Atalar
Kayıt Tarihi : 28.5.2025 20:50:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!