Ne çok şey söylenmedi
ve ne çok şey sustu bende,
biriktirdiklerimle değil
sustuklarımla ağırlaştım.
Bazı cümleler
sadece içimde tamamlandı,
hiçbir harfini duymadan
yalnızca kalbimle yazdım.
Kâğıt suskun, kalem ürkek,
yine de dokunur her çizgi
içimde kabuk bağlamayan
o eski, o tanıdık sızıya.
Bir zamanlar konuşamadığım
her şey şimdi bana bakıyor,
aynada gördüğüm o gözler
bir zamanlar sustuklarım.
Yine de yazarım,
çünkü kelimeler
bazen sadece susanlar içindir,
ve bazen en çok susanlar bilir
hangi kelimenin eksik olduğunu.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 10:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!