Ev, sessizce uyanırdı sabaha.
Henüz hiçbir sabah küflenmemişti özlemle.
TRT'de başlardı Susam Sokağı,
Saat yediydi, dünya hâlâ masumdu.
İstiklal Marşı’yla kapanırdı ekran,
çocukluğum gibi, saygı duruşunda beklerdi.
ben Edi’yle değil, konuşurdum içimdeki eksiklikle.
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Muhteşem bir anlatım. Benim nesil istiklal marşı ve saygı duruşu ile açardı ekranı, Adile Naşit' in masallarıyla uykuya dalardık. Geçmise döndüm. Teşekkür ve tebrik ederim. Kalemin daim olsun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta