İçimde bir sessizlik var

İçimde bir sessizlik var,
Ne çığlık atabiliyor
Ne de ağlayabiliyor…
Sadece duruyor orada,
Boğazımda bir düğüm gibi,
Yutkunamadığım her kelime gibi.

Dünya dönüyor,
İnsanlar konuşuyor, gülüyor…
Ama ben başka bir yerdeyim,
Kimsenin gelmediği, bilmediği bir yerde.
Kendi içime kapandım,
Kapıyı da içeriden kilitledim çoktan.

Yorgunum,
Ama uykusuzluktan değil.
Sadece yaşamak yordu beni.
Her sabah aynı aynaya bakıp
Kendimi tanımamaktan yoruldum.

Kalabalıklar arasında tek başıma yürümek
Bir yüktü hep,
Kimse bilmedi taşıdığım bu ağırlığı.
Her adımda biraz daha eksildim,
Ve kimse fark etmedi azaldığımı…

Konuşmadım.
Çünkü anlatmak çözmüyor bazı şeyleri,
Bazı acılar anlatılınca büyüyor daha da.
Ben o yüzden sustum.
Sadece yazdım belki…
Biri bir gün anlar diye.

Ama içimdeki sessizlik…
İşte o hâlâ yerinde.
Ve ben,
Sanki onunla yaşamayı
Kabullenmiş gibiyim artık…