İçim yanar, her an, her saniye.
İçimdeki bu acıyı tarif etmek imkansız.
Bir yara gibi, her gün biraz daha derinleşiyor, her nefeste biraz daha canımı yakıyor.
Gözlerimi kapattığımda, sadece karanlık görüyorum.
Bir zamanlar hayal kurduğum, umut ettiğim her şey, şimdi sadece birer kül oldu.
Neden ben?
Neden benim kaderim bu kadar acımasız?
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta