İçim Usulca Yanıyor Şiiri - Seyrani Göl

İçimde kıpırdanan bir ad yok,
sessizliği ağır ağır yarıyor;
konuşmadan, suskunluğun içinde,
gizli bir yangın büyüyor.

Küllerin altında kalmış bir kor,
usulca yanıyor,
kimseler duymadan,
gölgesinde umut saklıyor.

Susmaken derin çığlıkmış meğer,
düşen kelimelerle yüreğim
kendi dilini öğreniyor.

Düştüm, defalarca...
ama her defasında,
toprağın soğuk eli kalkmamı öğretti.
Gece, sessizce sabahı örerken,
ben yeniden doğuyorum.

Yüzümde senden kalan izler hâlâ,
aynaya baktığımda,
gözlerimin derinliklerinde
büyüyen ben’i görüyorum artık.

Gökyüzü aynı olsa da,
ben başka bir ben’im
kırılmış, hüzünle yoğrulmuş,
ama yine de umutla dimdik yolumu arıyorum.
S.GÖL