İç Ses Şiiri - Melih Coşkun

Kimsenin duyamadığı sesler duyarım
Dost diyerek uzanan elin
Kendi içindeki yaptığı pazarlığı
Konuşulanın
Her zaman düşünülen olmadığını

Görebilirim
Sizin sadece baktıklarınızı
Veya görüp de görmezlikten geldiklerinizi
Asfaltta kuruyan kan lekesinin kızıllığını,
Üç yaşındaki mezar taşını

Beni hep ileri sürükleyecek
Rüzgarları alırım sırtıma
Sırf bu yüzden
Her rüzgarda yönünü değiştiren akıllılar!
Deli derler çoğu zaman adıma

Bilirim kıymetini bardağın su dolu yarısının
Ama sorgularım aynı zamanda
Neden boş olduğunu geri kalan kısmının
Çok soru sorarsam eğer
Çalarlar soru işaretlerimi cümlelerimden.
Daha da ileri gidersem
Düşerim mavi boyalı bir binanın dördüncü katından
Ellerim ve gözlerim bağlı.

Koşarım sonsuzluğun o yemyeşil ormanlarında
Ağaçların rüzgara eşlik ettiği o en güzel şarkıda
Güller biten yaralı ayaklarımla
Koşarım yaralanmış yarınıma...

2005