İç konuşmalarım Şiiri - Yusuf Berkman

– Nereye bakıyorsun öyle?
+ Sana.
– Ben yokum ki.
+ İşte o yüzden sana.

Kendi suretine yabancılaşmak
bir ayna meselesi değildir sadece.
Bazen sesi bile duyulmaz insana.
Bir şarkının ortasında susmak gibi—
Kimse duymaz hıçkırığını,
Yalnızsın demek ki!

+ Konuşsana biraz.
– Ne diyeyim?
+ Her şeyden.
– Her şey çok.
+ O zaman hiçbir şeyden.
– O da fazla.

Günler birbirini itiyor farkındamısın
birbirini unutmuş gibi sevenler
Ve sen,
her sabah biraz daha eksilerek uyanıyorsun
adını bile hatırlamadan.

– Sevdin mi hiç?
+ Seni.
– Peki ben?
+ Kendini mi?
– Hayır… Hiçbir şeyi yada herşeyi.

Bu bozuk şehre haykırmak geçiyor içimden
tüm sokaklarını terk etmek.
Gülmüyor çocuklar bile,
Ağlamayı öğrenmiş herkes.

Kendime ait olmayan bir sessizliğin
tam ortasında duruyorum.
Sen orada mısın hâlâ?

+ Buradayım.
– Gitme.
+ Zaten hiç gelmedim ki.