Diyorlar ki iç dökümü bir insanın özüdür.
Konuşunca rahatlarmış insan.
Oysa;
sabrımın koyu gölgeli gökyüzü,
içimde kopan kıyametin son sözüdür.
Bundandır,
şu ucu kıvrık kekeme gülüşüm,
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




mesela))
bana göre sabrim degil de
suskunlugum
olmaliydi
siir zaman mantkk alaninda kendi
bütünlemis olmaz miydi?
sizce de
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta