Yine Efkarlandı Divane Gönlüm
Gam Kederle Yüklü Kervanım Vardır
Ahu Vah Çekmekle Tükendi Ömrüm
İçerimde Derdi Hicranım Vardır
Bilmem Nerde Kaldı Nazlı Meralım
Evvelden bade-i aşk ile mestiz
Yerimiz meyhane, mescit gerekmez
Saki-i kevserden kandık elestiz
Kuran-ı natık var sâmit gerekmez
Cennet irfan imiş remzini bildik
Hakk'ı Pek Yakından Gördük İnandık
İlk Basta Danıştık Vicdanımıza
Gerçekler Yoluna Gırdık Uyandık
Hakikat Denildi Erkanımıza
Naci Güruhuna Bendeyiz Bende
İlme Hizmet Edip, Uykudan Kalktım
Sarık Seccadeyi Elden Bıraktım
Vaizin Her Gün Ki Vaazından Bıktım
Ramazanı Sele Verdim De Geldim
Karnım Acıktıkca Kederim Arttı
Arif olmaz kimse asla ilm-i irfan görmeden
Menzil-i maksuda ermez, canı kurban vermeden
Alim-i kalbini pâk edip mücella kılmayan
Göremez didar-ı yâri aşka yâran olmadan
Ar-ı namus perdesini çâk eden rahat bulur
Aşk-ı Leylâ ile mecnun olmuşuz
Sevdanın çölüne düştü yolumuz
Ta elest deminde beli demişiz
Dostun eşiğidir secde yerimiz
Huriyi, gilmana gönül vermeyiz
Aşkın cezbesiyle didarı görmek
Aşıkı sadıkın vârıdır varı
Tecelli Tûrunda visâle ermek
Hakikat ehlinin kârıdır kârı
Ehli aşk kıblesi didarı cânan
Kasın Mihrabımdır, Kabem Yüzündür
Söylerim Çıktıkça Avazım Benim
Benim Kıble gahım İki Gözündür
Her Vakit Sanadır Niyazım Benim
Cemalin Var İken Gerekmez Cennet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!