.İbret î Âlem Şiiri - Gönül Ersin

Doğayı ibret kılmış bize yaradan
Böğürtlene ulaşmak zor çalıdan
Nerede bir güzellik dikene saklanmayan
Gül dalının iğnesidir onu koruyan
Bir kedidir arslan soyundan
Pençesidir onu vahşi kılan korkulan

Çiçek böcek mahlûkat
Koku ten bakış duruş ölçülen
Hangisi yana/kalır doğrudan
Güçte ve inatta öte yok katırdan
Kokusuna katlanınca şifa sarımsaktan

Âh ile geçilmez bu ömür kahırdan
İbret alınmalı tabiattan
Dağlar bile yürürken sarsıntıdan
Seyre gelinmedi dünya uzaktan

Bir ceviz olup kabuğuna saklanan
Ele saça kına olunmalı yaprağından

Nar misali binlerce tane
Başında tâcı ile bir kücük gövde
İzi çıkmazken hiçbir kumaştan
Kan damlar zahmetine katlanan yanaktan

Sorulmazken görünen gözbebeği karasından
Renklere takılırız mavi yeşil elâsıylan
Kara dır oysa görmeleri odakta toplayan
Bakmalı aynalarda yansıyanlara aldanmadan
Yaşanmıyor ibret_i âlemden ders alınmadan
Rabbim ayırmasın bizleri fikr_i akıldan

**kiraz çiçeği**