İbrahim Yuka Şiirleri - Şair İbrahim Yuka

Hayat bir yolculuktur...
Attığın ilk adımla başlar hikayen.
Önce emekler, sonra koşarsın
nice engelleri nice dağları aşarsın,
bazen düşer bazen kalkarsın,
artık yorulursun.

Yine aylardan kasım
beyhude ömrümde
son mevsim.
ne dost kaldı,nede hısım
şimdi ise tek yoldaşım!
Yanaklarımı okşayan

ÖĞRETMEN...
Hayat yolumuzu çizen kalem
Ufkumuza doğan bir güneş
Hem ana, hem baba,hem kardeş
Onun değeri bütün dünyaya eş.

Kolay bir hayatda güçlü hikayeler çıkmaz.
Zor bir hayatda kolay kolay anlatılmaz.
O yüzden konuşanı değil.
–––––––/SUSANI
Dinlemeli insan.

Ne umutlar yeşerdi,ne hayaller yaşandı.
yalın ayak çocuklar koşardı.
nice yiğitler,nice al yazmalı gelinler,
eli nasırlı babalar,ak sakallı dedeler,kamburu çıkmış nineler,pazen fistanlı analar,
nice yokluklar,nice çaresizlikler yaşandı
bu kerpiç evlerde,hatıralara mezar olmuş,

Yoruldum be hayat.
Sabrın selamete ereceği günleri beklemekten.
Yarı yolda maskeleri düşen iki yüzlü insanlarla yürümekten.
Hak ettiğimi düşlemekten,
hak etmediğimi yaşamaktan.
YORULDUM...

Senden sonrası her şey karanlık,buz denizinde gibiyim.
Üşüyor bedenim,boşlukta gibiyim düşüyorum.
Rakım rakım rakım alçalarak çakılıyorum.
Eriyor içimde sensiz kalan yüreğim.
Yürüdüğüm tüm yollarda her anımda her yanımda.
Yapayalnızım şimdi sensiz buralarda.

Sensizlik damla damla.
Yüreğimde köz oldu.
Yandı ciğerlerim alev alev.
Bir avuç kül oldu.
Sana bakan o gözlerim.
Damla damla yaş doldu.

Mutluluk benim penceremde,
cama vuran yağmur damlacıklarında,
üşüyüpte balkonuma konan serçelerde,
saksımdaki renk renk çiçeklerde.
hasretle yanan yüreğimde.
vakitsiz ağaran tel tel saçlarımda

Bu gece yine seni düşündüm.
Seni kurdum beynimde
sabah seninle uyanmak için.
gözlerim aradı seni sokaklarda.

Sen bu saat'de deniz nasıl olur,