Aynada gözlerine bak
Korkak ve dikkatli
-bir ölümü
uzun kirpiklerinde
saklıyor kaderin-
bir kuzgun gibi…
Maskesini takar gece
-karanlık!
Ve salgılar zehrini yine
-yalnızlık!
hüzünlenir kimileri kâfiye yazar.
Gün gelir intihar çiçekleri solar.
Ve ben sözcüklere tapıyordum
Artık değil!
Çünkü kırılmıştı sevginin hassas kelimeleri
Çünkü onlar
Yetiştiği uçurumun rengini alan
Uçurum çiçekleriydi…
Gözyaşınla küçült acını
Atomlarına ayır hem de.
Ve
Isıt sevgisizliğin usul soğukluğunu
Ellerinin leylak kokusu ritminde…
Gökteki yıldızlardan daha çoktu bendeki acılar
Bu yüzden uykuya dalarım
Seni okurken kitaplardan…
Sonra ölümü hatırlarım
Takvim yapraklarından
Aynaya bakıp ölümü hatırlarım
Yapamıyorum
Görmezlikten gelmeyi
Olmuyor
Rol yapamıyorum
Hayır umursamaz olamam
Kulaklarımı tıkayamam
Tan kızıllığını hatırlatır
Gözlerindeki akşamüstü güneşleri
Basmakalıp bir zihniyeti vardır zincirleme yalnızlıkların
Nasıl kurak tenli bir dişi olmazsa
İçi dışı aynı bir yalan olamaz gerçek.
İsyanın görünmezliği yıkar devletleri
Yanaklarıma
Yastık yapamadım dudaklarını
Çünkü;
Sen hep kaçtın
Gözlerime
Bir damla ateş düşürdü elveda bakışın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!