Bir adam gördüm
kurumuş iki eli
Bir adam gördüm
Bu yaşta eğilmiş beli
Bir adam gördüm
Çok çalışmış belli
Benim evim sendin
Yoksun şimdi nerede yaşayacam
Güneş batınca huzur bulduğum gecemdin
Söyle şimdi nasıl uyuyacam
Ağlayacam her gün ardından
Yıldızlar mı sana benziyor
Yoksa ben mi her yıldızı sen diye görüyorum
Güneş senin aynan mı
Sanki oturup seni izliyorum güneşi görünce
Ay çıkmasada olur
Yüzün ayın en parlak hali gibi
Kimse bilmez içimdekileri
Sessizliğim gibi saklarım
Göremezsin gözlerimi
Sadece pazar günleri ağlarım
Pazar günü yazarım sana şiirlerimi
Sende biraz ağla Benim için
Yorulduğuma değsin
Resmime bakıp içini yak
Zaman öyle geçsin
Böylesini kaldıramam
Vakit şimdi sensizliğin saatleri
Uğruna Gözlerim kan ağlıyor
Saatler yine geçmedi
Şair hep seni bekledi
Lakin yine sensizliği buluyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!