İbrahim Sağır Şiirleri - Şair İbrahim Sağır

Bu gün yine hasret kaldım sesine,
Telefon başına gelsen olmaz mı?
Sevdân ile pare paredir sine,
Akan gözyaşımı silsen olmaz mı?

İrade-i ezelde nur-u Sübhan’dır insan,
Bezm-i Elest deminde gül-i cinandır insan.
Ahsen-i takvim üzre şekillenmiş hamuru,
Akseder çehresinden Halik’ının pak nuru,
Ezel-ebet yolunun pusulasıdır iman,
Muhatab-ı İlâhi hatm-i Kur’an’dır insan.

Ben derdimi desem dağ,taş ağlaşır,
Öyle bir güzele kul oldum of of.
Mecnun hâlim görse yasa bulaşır,
Ferhat’ın elinde bel oldum of of.

Hasreti içimi yaktı kavurdu,

O GÜN DE GELİR

Anlarsın bu aşkın yüceliğini,
Göz yaşın kalbine aktığı zaman.
Tutuşur ruhunda bütün duygular,
Hicranın ateşi yaktığı zaman.

Telefonu bekledim, bekledim de çalmadı,
Demek ki nezdinizde bir değerim kalmadı.

Bu kadar çabuk, kolay unutulmak ne hazin,
Aşka âşıka karşı saygınız bu mu sizin?

Bazı açık saçık, bazı örtülü,
İnci dizer gibi dizdim mânâyı.
Yırttım içimdeki kasvetli tülü,
Şiir tuvaline çizdim mânâyı.

Hasretin volkana dönüştüğü gün,

Sen yoksan o mekânda ne huzur var, ne sürur,
Zaman, eşya ne varsa her şey üstüme yürür.
Ne mehtabın tadı var, ne gecenin ahengi,
Ne güllerin kokusu, ne lâlelerin rengi,
Hiçbir şey ve güzellik avutmuyor gönlümü,
Sana yeminle gülüm özlüyorum ölümü.

ŞER GÜÇLERİN İŞİ

Bu milleti millet yapan değerler,
Günden güne çürüyor be kardeşim.
Tarihimi süsleyen tüm zaferler,
Nisyan ile eriyor be kardeşim.

Farkında değilsin belki de ama,
Felâketim olacaksın sevgilim.
Çözülecek bir gün elbet muamma,
Seni benden çalacaksın sevgilim.

İnsafsızca attın aşkın nârına,

SONA DOĞRU

Sana olan hasretim şu gökler kadar derin,
Hiç gitmiyor çevremden o kapkara gözlerin.

Hayalin dolaşıyor geceleri odamda,