İbrahim Okur Şiirleri - Şair İbrahim Okur

BULUŞUR GİDER

Adem Havva ile,başlayan kullar,
Canı cananıyla,buluşur gider.
Amentüyü nakış,işleyen diller,
Canı cananıyla,buluşur gider.

Onsekizbin alemi,varları yaratana,
Zerresinden küreye,insü cinnü der yârab.
Huzuru mahşer günü,hikmetler aratana,
Kullar günah işliyor,bize çare ver yârab.

Kim ağlar,kim gülüyor,fani dünya yüzünde,

Oymak oba yeri baktım,
Bizim köyün yaylasında.
Kelif yapıp,ocak yaktım,
Bizim köyün yaylasında.

Düzü bahar engin buzdur,

Sabahları mahmur,bakar gözleri,
Seher vakti sürmüş,gümüş suyunu.
Hazır cevap çıkar,hemen sözleri,
Yalnızlık içirmez,sabah çayını.

Daha gonca,açmış,papatyaya bak,

Türkiye’nin, şirin ili,
İşte size,Gümüşhane.
Cana yakın,halkın dili,
İşte böyle,Gümüşhane.

Harşit çayı,vadi boyu,

Çaltılı venk köyü,Tüfekçi beydii,
Sigara güldürür,Abdulla dayı.
At avrat silahı,gönül eyledi,
Sigara yıldırır,Abdulla dayı.

Kereste taşıdı,bir ömür boyu,

Çayırında çimeninde,
Yaylalarım yayla beni.
Yağmurunda dumanında,
Yaylalarım yayla beni.

Yamacında çiçeğinde,

Anlatayım namert,duysun ahali,
İki yanın yıprak pura kalasın.
Sarpa sardı işler,çıkmazdır hali,
İki yakan yıprak,yara kalasın.

Karar verdin her gün,şahit olmadan,

Kurban bayram gününde,
Horozumu çaldılar.
Gece vakti pininde,
Horozumu çaldılar.

Sabah erken uyanır,

Gönülleri bağlarlar,
Allah Allah diyenler.
Allah için ağlarlar,
Allah Allah diyenler.

Seher vakti coşarlar,