İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Ya gönül bağımdan uzak dur benim,
Ya da hazanımda gonca gülüm ol.
Ya günde birkaç kez hatrım sor benim;
Ya da kırk kat yabancım ol elim ol.

Ya gel sinene koy dertli başımı,

Ne kadar unutmak istesen de sen,
Elinde değil ki yürek susmuyor.
Hırçın rüzgarlarla çılgınca essen;
Deli gönül başka yöne esmiyor.

Ben en güzel şiiri seni düşündüğüm an,
Kaleme gözyaşımı kattım da öyle yazdım
Hasretin gurbetimden ağır bastığı zaman;
Kalemi yüreğimle tuttum da öyle yazdım.

Sol yanım lavdan nehir gönül sarayım sırça

Ben dört mevsim yazayım sen tek mevsimden oku,
Kış soğuk bahar nemli güz hazandır yaz oku.
Çerçeveye aldırma beni resmimden oku;
Mısra mısra incele hece hece çöz oku.

Her hükmüne razıyım darağacı kur oku,

Halis bir Müslüman da riyanın re si yoktur,
Yalan büyük günahtır birkaç kere si yoktur.
Yakışmıyor bu yaşam bir insan-ı Kamile;
Ne kalpte ne yüzünde nurun zerresi yoktur.

İhanette gayretli fesatlıkta atılgan,

Yeter sevgin senin olsun,
Ağlattığın yetmedi mi?
Ruhum sensiz huzur bulsun;
Daralttığın yetmedi mi?

Dalgalandığın yeter durul be deli gönül,
Mihnete doymadın mı çektiğin yetmedi mi?
Hazanda derilmiyor harlıdır dikenli gül;
Yüreğine kanlı yaş döktüğün yetmedi mi?

Ben ömrümde kimseye eğilip bükülmedim,
Sen kimsin ki be zındık tartın ne karatın ne.
Hiç fesimi alıp ta köşeme çekilmedim;
El öpüp eğilirdin dayılık muradın ne.

Sanıyorum şaşırdın yordamını yolunu,

Halde hal ararsan hal olman lazım,
Hakk’a varmak için yol olman lazım.
Akıl vereceksen kelam ehline;
Ondan daha ehli dil olman lazım.

Kaderi bilir mi insan-ı beşer,