İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Ateşe körükle gidilmez amma,
Artık bir yangının ortasındayız.
Yaşanan kargaşa bir göz boyama;
Tam dümen suyunun rotasındayız.

Ameller sinsice plan pratik,

Ben her gün geceden sabaha kadar,
Hasretin narıyla kül olurum yar.
Elbet her sevenin ah-ı zarı var;
Ben sefil baykuşa dil olurum yar.

Anla artık hal-i perişanımı,

Biliyorsun sensiz nefes alamam,
Canım polat olsa dayanamam yar.
Can dediğim canda seni bulamam;
Can meleği gelir anlayamam yar.

Feryadım var her seherin tanında,

YÂR

Narı nura çeviren cismi yoktan var eden,
Tek sığınacak kapım münacatım sana Yâr.
Sonsuzluk seferinde imtihan izhar eden;
Od düşürme sineme bu emanet cana Yâr.

Narı nura çeviren cismi yoktan var eden,
Tek sığınacak kapı münacatım sana Yâr.
Sonsuzluk seferinde imtihan izhar eden;
Od düşürme sineme bu emanet cana Yâr.

Kâlû-belâdan beri sözüm itikatim sen,

Yine gam yükünü yüklendin gönül,
Meçhule yol alan sandal gibisin.
Sınıra mı geldi sabır tahammül;
Serseri dolanan aptal gibisin.

Yüreğimde ayak izin duruyor,
Kazıdım çıkmadı sildim çıkmadı.
Taşıyorum amma çokta yoruyor;
Gözyaşım sel ettim saldım çıkmadı.

Mahkûm ettim kalem kırdım olmadı,

Ya gönül bağımdan uzak dur benim,
Ya da hazanımda gonca gülüm ol.
Ya günde birkaç kez hatrım sor benim;
Ya da kırk kat yabancım ol elim ol.

Ya gel sinene koy dertli başımı,

Ne kadar unutmak istesen de sen,
Elinde değil ki yürek susmuyor.
Hırçın rüzgarlarla çılgınca essen;
Deli gönül başka yöne esmiyor.