İBRAHİM ERDEM 2 HAYATI
Çocuk olmak vardı bu baharda,
Yine misket oynamak vardı hani,
Yada bisiklet yarışları,
Yada bir sobe oyunu olurdu.
Ufak tefek kavgalarımız olurdu mesela,
Bir tane oyun bozan olurdu hani,
Bilmeden masum hatalarımız olurdu.
Hatalara babaların öfkeli bakışları,
Annelerin ise ‘ne bilsin çocuktur’ demeleri olurdu.
Hayatın bu zorluklarını bilmeden yaşamak vardı.
Mutluluğu gözlerimizden okutmak vardı,
Ufak bir tebessüm ile bedenimize sığmayan bir huzur olurdu.
En önemlisi hayatı şeytansız yaşamak vardı.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!