Kızıl bir güneşin karanlıga dokunuşu gibi
süzüldün perdelerin arasından
aydınlanmadı günler hiç böyle
aglamalıydım sevinçten
kanatlanmalı kuşlarım
zamandı sadece yaralara merhem olan
beklemenin bu kadar acı verdiğini bilmezdim
hep seni bekledim
gün batımlarında
ömrümün en uzun yolunun başlangıcında
hep seni bekledim
Acılarım var
kimseyle paylaşamam
anlatamam
sonra içimde biriktiririm hepsini
kavrulurum
gözlerimde bir damla olurlar
Yaşanmış yada yaşanmamış ne varsa anlatılmalıydı o gün
belki sadece bir gözyaşı kalacaktı ama
bitecekti omuzlarına abanan yılların agırlığı
susmalıydım aslında
hep susmalıydım
ben susmalıydım
Bir agır sevdam var sana
kan ter içinde bırakır beni
düşünmeken hiç yorulmam
boşver dalıp gitsemde mavilige
çünkü ben öyle seviyorum seni
Birtek sen değilsin
bu yeryüzünde sürgün gidip
taş duvarlar arasında kalbi sıkışan
milyonlarca insan arasında
bir dağ çiçeği gibi yalnız kalan
senin kadar bende özlüyorum
Çiçeklerin yüzü dönmüş bahara
daglarım sen ol benim
taşım topragım
bütün hasretim sana olsun
uzak şehirler gibi
yaşanmamış mutluluklar gibi
Bir söz söylemek istiyorum sana
en çok seni özledim
toprak gibi
su gibi
gülüşün bir köşede dursun
hasret kokan gözlerini özledim
ineklerim var benim
köpeklerim
siz bilmezsiniz yalnızlıgı
anlamadıgınız karanlıklarım var benim
bir de atım
Yalnızlıkta buldum mutluluğu
senden sonra
buruk bir sevinç içimde
ben bu kalbimi ne zaman onardıysam
bir dalga hep yıkıp geçti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!