İbrahim Çiçek Şiirleri - Şair İbrahim Çiçek

Ekip biçen çiftçi kardeş
Tohumun helaldir senin
Bereket var toprağında
Kazancın helaldir senin

Sıhhatli olur vücudun

Baktım gözlerine bir ümit verdi
Mutlu etti beni hep bu dünyada
Salına salına geçip giderdi
Mutlu etti beni hep bu dünyada

Melul melul gözlerime bakardı

Dört beş yaşından bu yana
Akıl kamerasına hepsi kayıtlı
Yaşamımda ne gördüyse gözlerim
Akıl kamerasında her şey kayıtlı

Acıyı kederi gördü gözlerim

Kimseler bulamaz ölüme çare
Günü tükendimi herkes ölecek
Gönderildik dünya denen bu yere
Günü tükendimi herkes ölecek

Bu dünyanın çok güçlüdür mimarı

İçim sana haykırıyor
Dilim sana küstüm diyor
Hala gözlerim arıyor
Gönlüm sana hiç küser mi

Ah başa dönüle bilse

Kamaşır gözlerim bakamıyorum
Her cisimde seni hissediyorum
İçimdeki koru hep harlanıyor
Her nesnede seni hissediyorum

Gök kubbe senindir âlemler senin

Dünya dediğin bir büyük kafes
Baki değildir dünya eğleme heves
Dünyaya gelişimiz imtihandır ne gürle ne es
Gömleğin yalnız kefendir ne cübbe ne fes
Dünyada iken muhasebesini yap hesabını kes
Bir gün gelecektir kayıptan bir ses

Herkes Adem’in oğludur
Hoşgörülü olmak gerek
Hakka giden yol bu yoldur
Hoşgörülü olmak gerek

Dört kitapta böyle diyor

Şaşırdın mı yolunu toparlanmak zor olay
Çalış iki cihanda işlerini kıl kolay
Aklını başına al kimseyle etme alay
Mutluluk ince bir şey ne köşk lazım ne saray
Daima aşağı bak yükseklerden hiç uçma
Dost kapısı emindir sakın kenara kaçma

Bir kız gördüm şu çeşmenin başında;
Sordum sual ettim on beş yaşına.
Simli gaftan giymişti garşımda
İlk bakışta içim cızz eyledi.

Hilallenmiş sanki ayın yarısı;