Dağda kırda çobanım,
Fark etmez kış Hazanım,
İyi kötü eh işte
Oluyor bir kazanım.
Bahar bereketlidir,
Çocukken belki bir gün tok üç gün açtım,
Belki oyuncaklarım yoktu belki muhtaçtım,
Ama ailemin sevgisi vardı başlarında taçtım
Mümkünse bir daha çocuk olmak istiyorum.
Okul ders ödev iş derdi yoktu ben rahattım,
Hayatımda ilk defa ben böyle hasta düştüm,
Anlamadım ne grip oldum ne de üşüttüm,
Ne hastalıklı biriyle tokalaştım ne de öpüştüm
Ama bu defa kesinlikle çok fena hastalandım.
İlk gün midem bulandı titredim üşüdüm dondum,
Bu aralar benim kafam dağınık,
Hem dağınık hem bağrım yanık,
Dünyam mat gözlerim bulanık
Ne ettim neden bu hale düştüm.
Dostlarımdan koptum ırak kaldım,
Yirmi ocak perşembe yazılıydı takvimde,
Tuzak kurulmuştu bir kaç sokak ilerde,
Birileri bağlanacaktı bir iki saat içinde
Bilmiyorduk habersizdik bu tuzak işinde.
Sabah saat on bir buçuk sularıydı,
Adım Cüneyttir benim,
Şoförlüktür kaderim,
Şu Türkmenin yolunda
Fordumla taş çekerim.
Direksiyona geçerim,
Ant olsun ki bu olayı atlatırsam,
Başımdan defeder de unutursam,
Yokluğuna alışır tahtıma oturursam
Âşık olmam daha sevmem kimseyi.
Kurtulursam bu vicdan azabından,
Bir gün Hamide bana var mı dedi internet,
Var dedim ne duruyorsun dedi ha gayret,
Daire ara ama giriş kat olmasın acele et
Dur dedim hatun sabırlı ol biraz sabret.
Başladım aramaya sabah kalk akşam yat,
Durduk yerde ne oldu,
Dayı yeğene doldu,
Sınırlar gerilince
Birbirlerini vurdu.
Hısımken hasım oldu,
Türkiye’nin metropolü İstanbul ili,
Seni bana dost eyledi etti sevgili,
Adım senin hatırandır kalemin dili
Unutmadım unutamam güzel cemali.
Bu âlemin yabancısı acemiydim hızandım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!