Hz. Habil ve Kabil Şiiri - Selcuk Arısoy

Vaktiyle Habil ve Kabil isminde iki Âdemoğlu,
Bir kurban sundular Allah'a, ne olacak bu işin sonu?
En iyi ve güzeli seçerken ihlasla, sunmak için Habil,
İçindeki fesadı sunmuştu huzura aslında Kabil.

İnerken gökten bir ateş hak için kabule,
Kabul edip Habil'in kurbanını, yükseldi göğe.
“Ahdim olsun seni öldüreceğim” deyince kin ve nefretle,
“Allahtan kork ve niyetini düzelt ey Kabil, düşme şeytanın peşine.”

“Sen öldürmek için uzatsan da elini bana,
Korkarım Allah'tan ve uzatmam elimi aynı kasıtla asla, sana.”
Uyunca arzusuna Kabil, o arzu gösterince kolaylık ve gayret,
Öldürdü kardeşi Habil'i, akıttı ilk kanı,
Ve yoktur onun için artık merhamet.

Esir almışken Kabil'i korkuları, yitirdi beraberinde, en temiz
duyguları.
Öldürdüğü kardeşini ne yapacağını şaşırıp, çaresizlik içinde kıvrandı.
Yerde deşinen bir karga görünce, onu örnek teşkil etti kendine,
Toprağa verip kardeşini, kaldı pişmanlıklar içinde.

Kim olduklarına dair farklı görüşler olsa da,
Kim oldukları değil mesele aslında.
İki yol çıkar neticede her Âdemoğlunun karşısına,
Ya nefsine uyup gaflet içinde bir ömür sürüp yanar pişmanlık ateşinde,
Ya da tüm gamlardan kurtulur,
Sırat-ı Müstakim’de.