S. Hüzzam taksim Şiiri - Enver Ertürk

Gittin.
Öksüz bıraktın terk ettin.
Yaz sıcağında,
gölgenin sıfır boyunda,
terleten, ama..,
Titreten ve ürperten zamandayım,
geleceğe ağlamaktayım.
Gönülde kalan tek arzu yinelendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.

Bir hüzzam taksim dinlendi.
Nem, gözlerimde görülen
ve duygulardı hüzünlenen.
Güneş batmadan..,
Sokağımdı yokluğunla gölgelenen.
Sözcükler unutuldu,
cümleler boğazımda düğümlendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.

Bir hüzzam taksim dinlendi.
Bahçem bakımsız, gülleri solan
Ve iki üç ağaç.. Dalları kuruyan.
Rüzgârın önüne kattığı
kuru yapraklar ve hayatımdı.
Vücudumu taşımakta zorlanan,
düzensiz adımımdı.
Her şey bir biri ardına tökezlendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.

Bir hüzzam taksim dinlendi.
Her köşesine kokun sinen,
evimdi buz kesen.
Gidişinle, ölüm yaşanmışçasına sessiz..,
Karantina var gibi kimsesiz.
Perdeler inik, kapılar kilitlendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.

Bir hüzzam taksim dinlendi.
Şimdi artık bahçemi görebildiğim
Oturduğum odam.., Özensiz, renkleri solan.
Ve senden saklayabildiğim,
koynumdan her çıkarışımda,
Biraz daha yıpranan,
Birlikteliğimize tanık üç beş resim.
Her bakışımda gülümseyebildiğim,
köşeleri yırtılmaya başlayan..,
Onları da kaybedersem ÖLÜRÜM dediğim.
İyice aşınıp örselendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.

Bir hüzzam taksim dinlendi.
Uykusuz gecelerim ve günlerim..,
Yeniden, hep, daima kurduğum hayallerim.
Çıkmadan yattığım yatağım,
ve göğüs kafesinde ağrıyan sol yanım.
Dertlerim ölümüne tazelendi..,
Ve bir hüzzam taksim dinlendi.