Huzur Evindeki Ana Şiiri - Özkan Gönlüm

Bu şiir anaya, babaya saygı duymayan,
İnsanlıktan nasip almayanlar için yazıldı.

Sen ömrünün sonunda
Terkedilmiş bir durumda
Huzur Evi’nde
Huzur arayan ana
Seni düşündükçe
Hayret ederim
Böyle anaların
Hayırsız evlâtlarına.

Sen onlar için
Ömrünü feda ettin
Bir gün geldi
Ciğerparem dediklerin
Canından çok sevdiklerin
İstemediler seni
Fazlalıksın dediler
Oğlun ya da kızın utanmadan
Seni Huzur Evi’ ne verdiler.

Oysa sen her sabah erken
Onlar işe giderken
Varken çocuk sorunları
Sen gözün gibi bakıp yıllarca
Büyüttün torunları
Üstelik emekli maaşınla da
Destekledin onları.

Ama onlar nankördüler
Senin kıymetini bilmediler
Çocukları büyüyünce
Senle işleri bitince
İhtiyaçları kalmayınca sana
Unutup onlara yaptıklarını
Beraber olamıyoruz
Huzur bulamıyoruz diye
Allah’tan korkmadan
Uydurup bir bahane
Yetmiş yaşındaki anayı
Utanmadan sıkılmadan
Üstelik, kurtulduk diye sevine - sevine
Attılar Huzur Evi’ ne.

Bayramda bile olsa
Ne gelenin var ne soranın
Hayırsız çıktı oğlun kızın
Çaresizsin yalnızsın anam
Derdine dert ekliyorsun
Huzur Evi’ nin bir köşesinde
Ölümü bekliyorsun.

Huzur Evi’ nde
Elleri havada dilleri duada
Huzur arayan ana
Ben üzüldüğüm için yazdım bunları
Sana sağlık diliyor
Allah’ a havale ediyorum onları.

Başka söze gerek yok
Bilmem ki ne desem
O hayırsızların sıfatlarına
Bu mısralar tokat gibi insin
Onların suratlarına.