Hüzün yüzlü çocuk.
Bu karda kışta ayağında yırtık terlik,
Sırtında bir ufak çuval odunla
Nereye gidersin.
Üstünde yırtık bir ceket,
Gözlerinde hüzün var.
Söyle hüzün gözlü çocuk
Sen hiç üşümezmisin?
Yaşıtların okul sıralarında okuyor,
Sen kaderine isyan etmezmisin?
Seni karlı bir günde gördüm çocuk,
Bir arabanın içinden saniyelik görüntün
Geçti gözümün önünden.
Bak seneler geçti hüzün yüzün hala içimde,
Neredeyiz biz dedim.
Neredeyiz ve ne yapıyoruz?
Ben seni bir kaç saniye gördüm,
Gördüm ama bir ömür
Hüzününü içime gömdüm.
Bazen sesim kısılıyor seni düşününce,
Gözlerim nemleniyor.
Ben seni unutamadım be küçüğüm.
Hiç unutamadım hüzün yüzlüm.
Yüreğim kanıyor bütün hüzün yüzlü çocuklara,
İçim acıyor.
Bir mum yakmak gerekiyor ama
İnsanlar hep susuyor.
İnsanlar sadece bakıyor,
Görmüyorlar hüzün yüzlü çocukları.
Sadece bakıyorlar ve geçip gidiyorlar
Bir kaç saniyelik görüntüleri
Daima unutuyorlar.
Söyle hüzün yüzlü çocuk,
Şimdi gülüyormusun?
Yoksa hala karda kışta,
Hüzün yüzünle evinemi gidiyorsun?
Yaşıyormusun?
Melankoli
Gürsel PalKayıt Tarihi : 20.1.2007 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hava çok soğuktu. O soğukta bir kaç saniyede gördüm hüzün yüzlü çocuğu. Hiç unutmadım. Her kar yağdığında o bir kaç saniyelik görüntü zihnimden geçer. Sırtında tahta taşıyan kız çocuğu. ayağında terlik. Sırtında incecik bir ceket. Neden diye sorarım. Neden? Bulamam cevabını susarım. İnsanlar sıcak yuvalarında otururken neden bu kız çocuğu sırtında odun taşımakta? Tabiki cevabı bellidir. Biter kelimeler. Bazen dönmez Dünya. Susarım.
Malesef hayatın gerçek yüzü bunlar
duyarlı yüreğini tebrik ederim selamlarımla
Hiç unutamadım hüzün yüzlüm.
Yüreğim kanıyor bütün hüzün yüzlü çocuklara,
İçim acıyor.
Hic unutulur mu? Bazen bir bakis yetiyor. Omur boyunca o bakista ki huzunu unutamazsin. Aklina geldikce yuregin kanar.
Duyarli yureginizi kutluyorum. Huzun dolu...
tebrikler
TÜM YORUMLAR (4)