Hüzün Yağmuru Şiiri - Murat Aybirdi

Kışın sonu bahar olmaz her zaman
Öksüz çocuklar ağlar duvarlarında
Çare ararsın da bulamazsın derman
Korkular birikir kılcal damarlarında
Sahipsiz bir liman olursun ansızın
Diner mi derindeki dinmeyen sızın
Köşe bucak kaçsan da kendinden
Ruhuna demirlemiştir sinsi yalnızlık
Bir atımlık barut gibisin belki
Patlasan kendini bitireceksin
Gökyüzün kurşundan daha ağır
Sesini duyan yok, herkes sağır
Çağır şimdi aşina yüzlerden birini
Kır ruhundaki paslı esaret zincirini
Gözyaşların şimdi dipsiz kuyularda
İçindeki çocuk, ağlar hep kuytularda
Gece, kıldan ince bir yağmur olduğunda
Anılar, birikir tenhalardaki hırçın sularda
Dilinde tevekkül var, içinde umut
Unut
Tut
Kurut
Binlerce sözcük dökülür akıl süzgecinden
Korkuların kilitlidir yüreğindeki mahzende
Hüzün, damla damla birikir sen bilmesen de