Hüzün Risalesi Şiiri - Hüseyin Solum

idrakınla savaşıyorum dünya
evet, idrakım
gölgeliyor hakikati
onu bulduğumda
kaybediyorum
sonra
bencesiz bir mızıkçılık
süresiz bir serzeniş
ve gözümden
bir damla şekvayla idam!
boğuluyorum
ey insan diye-bildiklerim
kurtarın kurtulursunuz belki
cânsimidi taze bitenler, hey!
sizden kim dilenir be
daire-i esbabtır sizi müşerref kılan
haydi, kurtarın şimdi
kurtulursunuz belki
bir mühtedi sıcaklığıyla karşılanırsınız
hüzün meydanında ve
göğüsler paylaşır isminizi
böylece boyanırız
örtüsüyle selamın
süsleniriz hepimiz
namına insanlığın
işte, suçlusuyuz kardeşlik iddiasının
annelerin karınları deşilmektedir
bizi sevinçler kuşatırken
oysa acı ve ağlayışla mutluluk bekletiyor dünya denen
üstelik ölümü bekler bebekler Gazze diyarında
ah izzetsizlik vuruyor bizi birer birer
ulan ölmedik.
şehitlik teğet bile geçmez bizi!
kahpelikler kusarken nasıl da kutsadık ağlamaklı kardeşliği
yeter!
sefalettir böylesi yaşamak,
göz yaşımız boğmaz bizi
büyütmek mi!
nemenem gururlar dağıtıyor yardım kuruluşları
yürekli duygularımızda devalüasyon
piç kaldık Batı'nın vicdanına
şimdi düşünüyor olmakla
düşürmeliydim aşk satırlarını şiirden
nasıl af aramam korkusundan mazlumun
gücü fezâdan göz devşirmeye yetmez bir adam
ne söyleyebilir ki başka!
ah kalbim,
gazze
senin
evin
değil
miydi
neden
sahip
çıkmadın
ona...