Gittiğimiz yerlerdeki banklara,
Oturamıyorum.
Başkaları var , tanımadığım
İnsanlar.
Sanki doğa da bir hüzün mevsimi içinde .
Zaten sensizlik de hep acı veriyor.
Düşüncelere ve anılara sığınıyorum.
Bazen tebessüm ederek.
Bazen de gözyaşı dökerek.
Uzaklaşıyorum .
Yürüyorum arkama bakmadan.
Sadece yürüyorum.
..................
Kayıt Tarihi : 6.4.2025 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!