Hüzün Mevsimi ı Şiiri - Hasan Hüseyin Ka ...

Bir ikindi mevsimi
Saçlarıma çiğ düştüğünde
Göçmen kuşların katar katar
Yollara koyulduğunda
Ve ibrişimlerle akşamı, kışı ördüğümde gel
İşte o an -bana- son bahşedilen an.

Yorgun akşamlardan arta kalan
Son hüznümü yudumlarken
Hazan rengiyle yaprak olurum
Sürüklenirim kışa
Ve hüzünlü bir sevda
Bir ayrılık türküsü, tuttururum
Sen kokan, ayrılık kokan...
Yol alırım akşamlara, karanlıklara.

Söz geçiremem zamana
Hâşim gibi sığınırım akşamlara
Ay ışığında naralar atarım
Heybemde kalan son ışığı, son sözü
Sevda türküsünü dağıtırım
Sana, kimsesizlere, yetimlere…

Akşamlardan yol bulursam, yarınlara
Bahar ülkesinde yeniden kavuşurum
Saçlarıma çiğ düşse de elveda demem
Belki yeşeririm yeniden sana.

Ve ikindiyle, güneşin kızıllığında
Dalıp giderim, akşam karanlığına
Hâşim' le ay ışığında sohbet ederim
Çocukluğumdan arta kalan ninninin
Son fısıltılarına kulak veririm
Durdurmak istesem de zamanı
Rüzgârın önündeki yaprak olurum.

Ne kadar yalvarsam
Zamana, rüzgâra
Aniden düşerim bir çukura.

Bir yağmur beklerim, ellerimi açıp
Göklerden avuçlarıma, dudaklarıma
Bir anda bu rüyadan uyanırım
Kırk ikindi yağmurlarıyla yeniden yeşeririm
Ellerim ceplerimde
Çınarlardan ümitler toplarım.

Geçerim akşamlardan, karanlıklardan
Belki de yarına yeniden doğarım
Anne karnına düşen bir çocuk olurum
Sevenlerimle, sevdalarımla
Yeniden kucaklaşırım.

Yenerim ümitsizlikleri
Bir bir yolarım, saçlarımın aklarını
Bir çocuk bir genç olurum
Yarına, sana, sevda sözleri fısıldarım
Olur ya düşer yollara, sana koşarım
Alırım gülleri ellerime yollarına döşerim
Ve bir gün yine seninle
Sonsuzluğa uyanırım.