Hüzün Şiiri - Halil İbrahim Beratoğlu

Mülteci duygularım sınırlardan geçiyor
Takılıp düşerken demir tellere
Dizleri acıyor, kalbimin...
Şehirleri öksüz kılarken bombalar
Hüznün soğuk rüzgarları göğsüme doluyor
Hicretsiz yaşamayı kabullenmek sanarak
Gitmek yakışmaz hiç bir vedaya
Mavi kelebeklerin kanadında ararken annemin ellerini
Bosna kadar hüzünlü, Bağdat kadar bombalanmış,
Filistin kadar unutulmuş
Bayram sabahı uyanan
yetim çocukların hüznü var yüreğimde...