hüzün
Kül yüzlü buluntu
Değilim ben
Varmayın üstüme
Hardım kızıl alevler saçan
Kordum değince yakan
Bu halimdi son anımsanan
Şenlik ateşlerinin çevresinde
El ele tutuşmuş
Çocuksu coşkularımızla
Halaya duran
Yoktu kimsenin kimseye düşmanlığı
Yüreklerimizin atışıyla biliyorduk
Gülen gözlerimizle
Dostluk türkülerine
Alkış tutan ellerimiz
Son perdesine kadar
Acımasızca kullandığımız seslerimizle
Biz hepimiz birer çocuktuk
Şapkalı adamlar gelene
Ateşimize su döküp
Hepimizi dumana boğana kadar
Çok geçmeden gelen uzunca biri
Herkesin herkese düşmanlığını yasal edene kadar
Eğilmeyen bükülmeyen koca yüreklerimiz vardı
Birer birer küllendi damlarda
Bize yalnız hüzün bıraktılar...16.10.2016
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!