Hani derler ya.! Yaşamayan bilmez. Cidden yaşamayan bilmez arkadaş.
Üzülmezmiyim ben de, benim kalbim ne demir nede taş.
Zannetme ki, gözümdem akan sadece iki damla yaş.
Üzerimdeki bu ağır yük çökertti beni yıkılıyorum yavaş yavaş.
Neden bu hüzün? Benim de mutlu olmaya hakkım yok mu arkadaş...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta