Hüzün Şiiri - Hasan Oflaz

Gün ışıdadı gözüm ermedi yine fecre
Sensiz olduğum her yer zindan,hücre
Bir sel gibi aktı istikbalim geçmişe
Haller oldu şimdi, şaştım bu işe
Başımı vurduğum yastık alevden yanıyor
Ateşten yaralar, içerden içime akıyor
Birleşmiş gibi yerle gök büyümez lale
Kanlı hicranla doğdum,düştüm bu hale
Özledim güneşini,masmavi gökyüzünün
Serin serviler altında rüya gibi gündüzün
Ne gördümdü her seferinde vazgeçtim yazdan
Hayal ettiğim dünya karanlığa gömülür birazdan
Gözlerini yaşartığında içindeki kor yığını
Çınlar kulağında bir dem ismini andığını
Mecalsız düşerken başın yastığa o zaman
Bir his duyacaksın.Var seni candan anan
Göreceksin.Bir gece yıldız kayar gökyüzünden
Ve o dem bir kalp durmuştur hüzünden