Hüzün Şiiri - Mustafa Alper Yaman

Hüzün...

Hangi sokağa girsem, hangi caddeden çıksam değişmez.

Aynı sonuç hep... Hüzün.

Gülmez yüzüm. Dağlar kum olur kayar,

Kayalar parçalanır içinden su yayar.

Ah hüzün... Yüzün beni oyalar.

Derdim yok dermanım var

Geçse de yıllar.

Ben kaçarım gelişinden

Ama istisna etmez durmaz gelir peşimden

Ölüm, beni kovalar. Neden bu kadar davetkar?

Tükeniyor herhalde nefesim, daha ne kadar var?

Ölüm meleği kapımda kaç nefesimi daha sayar?

Ruh bedenden çıkar, boşlukta yüzer

Geride bıraktıklarını üzer, işte böyle düzen

Mutsuz, umutsuz insan gözünden.

Neyse ki böyle değilim ben.

Belki de öyleyimdir kim bilir? Ben bilemem...