Ey hüznüm! Bil sensiz de olmaz yaşam
Yüzündeki bu nur; bu ne güzel ihtişam!
Hüznüm seni bilirim,bir dost kadar hakiki
Ben kendim gidiciyim,sense yüzümde baki
Hüznüm uçurumdayım,düştükçe düşüyorum
Kendimi düşündüğüm an; zifiri üşüyorum
Artık tanı beni hüznüm,gömülmüşüm günaha
Geceyi geride bıraktık,erer miyiz sabaha
Hüznüm ben miyim bu,bu derece riyakar
Ne kadar erken göçsem,o dem benim için kar
Hüznüm ne zaman baksam aynaya ölürüm!
Kirlenmiş, vebal dolu bedenle gömülürüm
Kayıt Tarihi : 31.10.2011 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!