Beyin göçü var üstad.
Ne kaldı ki geriye zaten...
Şu cetrefilli pazar sabahında
Bir ben. Bir kendim. Bir de hiç'lik...
Ve sonsuzluktan çeker elini beşer
Belki bir sabah doğar diye güneş...
Mayası kaybolmuş geleceğin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta