Hüsran Şiiri - Hazal Küknaroğlu

Hayallerimiz vardı, bedenimizi ayakta tutan.
Bir avuç gül tohumu gibi savrulduk toprağa.
Ne bizi tutan el ne de savrulduğumuz rüzgar seviyordu.
Tek kalmıştık hayatta bir inci tanesi gibi eşsiz,
Belki kırılmıştık bir gül gibi sıcak ve derin.
Göz yaşımız tazeydi belki serpildiğimiz dağlarda,
Umursayan yoktu bizi ne tutan el ne de savrulduğumuz rüzgar,
Belki de bitmiştik biz, değersiz olan şu dünyada,
Şimdi , nasıl kalacaktık ayakta...