parmak uçlarımdan yarılırdı gece
kimse
zaman tünelinde kendimi aradığımı bilmezdi
satır başlarına yakışır stresler peydalanırdı yüreğimin meydanında
şiirin ahenkli nutkunu ben atıp durdum
insanlar, tutuştular kavgaya gözyaşına
ölmek kolay olandı
yaşamanın pençesine takıldı kalbim
gürültü sardı ağlarını iç meydanıma
kafam bir traktör gibi çalışırdı
sürekli ve yalnız
halbuki mahsulü hüzün olan bir toprağın değeri olmazdı
yazgı
acılara yuvalanır göğsümün meydanında
günbegün yıldızlar uğurlanır pencere kenarlarından
ilham, bin sıkıntıyla dolaşır kanımı
ne çok iş vardır ardakalan
ama öyküsü budur yaşamanın
sürgün,
kelimelerden bir kelimeydi
perişan bir yaşamın içinde
ta ki huzurluydum denilen
geçmişin terki
bana anlatıyordu her şeyi
bin esrârlı şuur
gergef bir yalnızlıkla
sarsıyor beni
acımasızlar,
kahreden göz devşirmeler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!