Sen gittin sesimi kaybettim
Sen gittin gönlüm kış baçesine döndü
Sen gittin siyahla başbaşa kaldım
Sen gittin ben dini olmayan peygambere döndüm
Eylül'de yağdı hüzün başkentime
Üşüdüm kendimden,penceremde örülü bir karanlık kenarları süslü
Bir bardak çaya sattım soğuk ellerimi,dostlarım sararmış fotoğraflarda yaşlandılar teker teker
Düşmüşler gözden kadınsı rüyalar,önümde çatlıyor ok yaralı kalpler
Tanrı yağıyor üstüme,dularımla kaçıyorum
Çözümsüz sorular buluyorum en ağırından kendime
Yokluğumdur belki beni güzel yapan ulaşmaya çalıştığın an
Sıyrılıp gözlerinden düşen bir yaştır belki de bana anlam katan
Aynaya bakarken gördüğün benimdir yada onadandır bu ısrarın
Yada ağlarken görümüşsündür bir erkeği o benimdir ondandır acıman
Boy aynasına sığmayan cüce aşklara gitme vakti
Bohçamda umduklarım,ayakkabımda cesaretim
Sonlarını kovalıyorum en ateşli aşkların
Gözden düşmüş kralların ülkesinden geçiyorum göz göze
Güneşi hançerliyorum ufkum kan kızılı
Yamalı yüzüm,on dört baharına düşmüş gündüzüm
Bir kuşun kanatlarının altında saklanmış özgürlük
Ağaç yapraklarında damar damar toprağın kokusu
Kardelenler sırasını terketmişler kar altında
Çam ağaçlarının arasında sıkışmış güneş
Zamandan önce yüzümü aynada unuttum,ben bu halimle bir şehrin üzerine düştüm
Söylemediklerimi sahiplendim dilimin üzerine koydum
Yıldırımlar düşürüyorum eteğime
Bitecek elbet tanrının konuşması,göğe bakmak ulaşılmaz yapmıyor bedenimi
Unutmak yapabildiğim en büyük kahramanlık,
Yüzümün vitrinindeki manken ölmüş,yağmurlar gözlerime kaçmış
Duyduğum çatırdı kalbimden kaçanların ayak sesleri
Yarım kalmış ekmeğimin arasına sürülü ihanet
Yemyeşil bir ülkede masmavi gökkuşağına sarılalım, umudumsun
Saklanmasın gece güneş,ay komşumuz olsun zamanda
Öyle bir gidelim ki buralardan kimse kalsın bir tek geride, birde hoşçakal bırakalım kocaman
Vardığımızda saklı kalbimize, nefes olsun çekelim tüm güzelliği yüzümüze
Gülümseyen çiçekler takıştırayım saçlarına,sonrada karışayım sana
Suda eriyen yağmur damlası gibi
Merhamet melekleri çalmaz oldu kapılarımı gidişinden beri
Başka mutluluklarda da yoksun sen
Şimdi diyorum bir tren sesi bölecek sensizliğimi
Ama hepsi dilimde gerçek
Artık tüm yalnızlık şarkıları sözlerini gözyaşlarımdan çalıyor
Kovuldum ülkemden bir gece uykusundayken güneş
Yandı gözlerim alev alev,çatal oldu sesim,incindi tenim
Belalara dolana dolana,yollarıma sürgün çiçekleri serpildi
Dönüpte bakamadım kalanlara tüketmemek için hasretimi
Mil çektiler yıldızlarıma,ihanet toplandı ağaçlardan
Toprağa sakladım yeşermemiş umutlarımı,döndüğümde sana vermek için
Ne kadar güzel değil mi insanın hiç tanımadığı birine en tanıdık selamını vermesi
Yada ilk defa karşılaştığın birini yıllardır tanıyor gibi hissetmek
Uyandığında yüzündeki o anlamsız gülümseme aslında en güzel halidir gününün
Veya sevdiğini söylemek çoktandır tanıdığın birine kaybettiğinde bile..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!