Uzun oldu biliyorum
Kısa yazmaya vakit yok
Ancak Samandan anlar Öküzler
Kafesteki kuş bokunu inci sanıyor
Oturduğu koltuğu altın sananlar
Koltuğun kafes olduğunu bilmeden
Kuşlar
Uçmuyor artık
Ülkemin üstünde
Kristal kan atları
Yorgun çaresiz
Düşüyor Üstüne gökyüzü
Ansızın ürperdi içim
Korkak kaya oynadı
Yerinden sessizce
Ne alev aldı düşüm
Ne de baktığım pencere
Yok dedim kendime
Su taşı keser
Biri katı biri sıvı
Ateş demiri eritir
Biri sert biri alev
Toprak pamuk üretir
Biri katı biri yumuşacık
Dün pencereye kondu güneş
Düşmesin diye tuttum ellerimi
Bir garip geldi ki bana
Ben ellerimi zaten tutuyorum
Güneşi tutmadım ki niye
Usulca sokuldum yüreğime
Yoktunuz zaten yok içinde
Kim saydıki insan yerine sizi
Hatun teyzenin oğlu Ayşe halanın kızı
Bir gariban geldiniz çıplak dünyaya
Çıplak gideceksiniz dünyadan
Yılgı Yüreklerinizde mermer
Sen olmadan yağar mı yağmur
Sen olmadan gökkuşağı
Açarmı çiçek
Tapınırmı çiçek güneşe
İncinirmi tuhaf yaratıklar
Ev siz insanlar
Oğullarımızın ürettiği silah
kızlarımızı öldürüyorsa
Kızlarımızın dokunduğu kumaş
Oğullarımıza kefen se
Biz kendimizi öldürüyor uz
Seyirciler patronlar
Bembeyaz kar
Simsiyah gecenin içine
Yağıyor hala
Gece siyah Yanmış ceset
Kolsuz geziniyor kar
Yolcular durakları bekliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!