Hüseyin Özdemir Şiirleri - Şair Hüseyin ...

O Kadar özledim ki seni
Çocuk
Yok bile çok kaldı
İçimdeki hiçliğin yanında
25.11.2014

Bindiği
Otobüsün
Nereye gideceğini
Bilmeyen
Bir toplumun
Verdiği oyun

Ne soğuk bir geceydi
Bütün buzlarımı erittin
Kan ağlıyorken kalbim
oldu mu ya?
2012

Otuz yaşlarında küçük bir çocuktum
Soğuk bir yaz günü
Bodrumdaki evimizin balkonunda
Güneşlenirken
Üç yaş küçük babamla konuşuyordum
Çocukluk arkadaşım annem

Ben ne büyük doğular kurarım nede din
Nede tanrı devletini augustinos’un
Varlığım var olan
Düzeni kuran insan
Pörçümüş döşeğinden düşmüş
Evrenin tanrısı

Bugün yarını yaşayacağız
Bu günün yarından ne farkı var ki
Birisi anlatsın isterseniz

Kumsal utandı
Denizden
Kirpiklerini tarıyordu
Deniz yüzüstü
Balıklar
Balıklar öptü

Titredi
Titreyerek ışıklar
Yüzüne çaldı ışıksızların
Işığı
Bolca dağıttı
Halkın umutsuzluğunu

Bilincini kaybeden her şeyini kaybetmiş demektir

Ancak ahmaklar başkasının yaptıklarıyla mutlu olur.